Al enkele weken is er in Groot-Brittanië een flinke discussie gaande over een nieuwe wet die het mogelijk maakt voor homo-koppels om kinderen te adopteren. De discussie wordt veroorzaakt door een twaalftal katholieke adoptiebureaus die hebben gevraagd om een uitzondering op de wet, zodat zij niet verplicht zijn om 'hun' adoptiekinderen bij homo-stellen te plaatsen. Premier Tony Blair zorgde eerder deze week voor ophef, omdat hij zei te zoeken naar een compromis die de 'gevoeligheden van zowel de kerk als de voorvechters van homorechten' recht zou doen. Daar was zijn kabinet het dus niet mee eens en ze maakten duidelijk dat er geen uitzonderingen gemaakt moesten worden. En dus kwam Blair vanochtend met een nieuwe verklaring: ,,Ik ben persoonlijk altijd voorstander geweest van het recht van homo-koppels om te adopteren. Onze prioriteit zal altijd het welzijn van het kind zijn.'' Pardon? Als je aan het welzijn van het kind denkt, moet je volgens mij helemaal geen homo-adoptie toestaan.
Op dit moment is de anti-discriminatiewet, die ervoor zorgt dat homo-koppels het recht hebben om kinderen te adopteren, alleen nog actief in Noord-Ierland, maar deze zal vanaf april ook in Engeland, Schotland en Wales van kracht worden. De Rooms-Katholieke Kerk heeft bij monde van aartsbisschop van Westminster, kardinaal Murphy-O’Connor, aan premier Blair laten weten dat zij haar adoptiebureaus zal sluiten wanneer zij gedwongen worden om kinderen te plaatsen bij homo-stellen.
De twaalf katholieke adoptiebureaus in Engeland en Wales hebben ongeveer 4000 kinderen op een wachtlijst voor adoptie staan. "Wij vinden het een onredelijk, onnodige en onrechtvaardige discriminatie van katholieken, als de regering erop blijft staan dat katholieke adoptiebureaus tegen de leer van de kerk en hun eigen geweten moeten ingaan (…)'', schrijft Murphy-O’Connor in zijn brief aan Blair.
Ik zal wel ouderwets zijn, godsdienstfantaat, fundamentalist en meer van die typeren, wanneer ik zeg dat ik het zeer onnatuurlijk vind dat een homostel kinderen adopteert. Ik ben van harte bereid om ieder mens de ruimte te geven zijn eigen overtuiging en levensstijl te hebben. Maar het gaat hier om kinderen. Kwetsbaar, onschuldig en hartstikke blanco, ze hebben geen enkele keuze of ze wel of niet twee papa's of mama's willen. Als dan alle voorvechters van homorechten zeggen dat het om het welzijn van het kind gaat, dan mag er wel iets minder aandacht zijn voor de nogal sterke en bijna agressieve wil van homo's, die dolgraag ook zo'n schattig kindje willen. Nog los van mijn religieuze overtuiging, druist dat tegen elke natuurlijke, verstandelijke overtuiging in. Het is niet voor niets dat twee mannen of twee vrouwen op een natuurlijke manier geen kinderen kunnen krijgen.
De homolobby is sterk en machtig, ze heeft in korte tijd met relatief heel weinig mensen zeer veel invloed weten te vergaren en een totale publieke opinie laten omslaan. En nu zitten we in de bizarre situatie dat je raar bent (discriminatie! ouderwets! fanaticus!) als je zegt dat je het buitengewoon onnatuurlijk vindt èn zeer kwalijk voor het welzijn van het kind, als twee mannen of twee vrouwen een kind adopteren. Best als men mij raar vind. Maar niemand verplicht mij om daar een andere mening over te hebben. En als dat wel het geval is, dan sluiten ze me maar op. Natuurúúlijk moet er een uitzondering komen voor gewetensbezwaarden op deze op zich al belachelijke wet.
Lees ook op deze weblog: Paus: huwelijk is een eeuwig verbond
Lees ook op deze weblog: ChristenUnie in gesprek met homobeweging COC
Lees ook op deze weblog: Ophef over christelijk standpunt homoseksualiteit
Lees ook:Katholieken móeten adoptiekids afstaan aan homo’s
Lees ook:Blair biedt toch opening katholieke adoptiebureaus
Lees ook:Jehova’s getuigen mogen geen kind adopteren
Lees ook:Studie: Homogelovigen laten kerk massaal achter zich
Lees ook:Uitslag peiling: Helft voor, helft tegen afschaffen homohuwelijk
Wat zou beter voor het kind zijn: opgroeien in een weeshuis of opgevoed worden door homo’s? Dan ga ik voor dat laatste.
Heel, heel naar wordt ik van jouw stukje David.
Ben ook erg benieuwd waar jij zoveel wijsheid vandaan haalt rondom het welzijn van kinderen.
Ik hoop van harte dat er heel weinig kinderen opgroeien met onverdraagzame, discriminerende volwassenen zoals jij in hun omgeving.
Eerst even over homoseksuelen, homoseksueel zijn is een keuze. Let op, dit is wat anders dan seksuele geaardheid. Zo kan iemand er bijv ervoor kiezen om priester te worden en zich zodoende aan het celibaat te houden, deze keuze staat los van zijn gevoelens. Deze zaken eerst, omdat er een belangrijk onderscheid is tussen: wat je van een homoseksueel, priester, moslim, christen of wie dan ook vindt, en waarvoor zij staan of wat ze bedrijven. In de media is de discussie over homoseksualiteit zo gevoerd dat wanneer je een afwijkende mening over homoseksualiteit hebt gelijk anti homo (onverdraagzaam) bent. Dit is natuurlijk onzin, je hoeft bijvoorbeeld ook geen anti Christen te zijn om niet achter het Christendom te staan.
Wanneer je als ouder de opvoeding van je kind moet overdragen door overlijden, ontzegging uit de ouderlijke macht of hoe dan ook, vindt ik (om het “ik vindt gehalte” een beetje op peil te houden), dat je als ouder zeggenschap moet hebben over het “type’ gezin waarin je kind geplaatst zal worden. Zodoende moet een ouder zeggenschap hebben over, of een kind al dan niet in een moslim, christen, homo gezin zal worden geplaatst. Dit keuze kan worden gemaakt door bijv. in dit geval je kind over te laten aan een katholiek adoptiebureau.
Ik vraag mij soms af waar de mensen zich druk om maken. Het gaat toch het meest om dat de kinderen n liefdevol en beschermd leven krijgen .of dit nu bij homo s lesbo s zijn maakt toch niet uit ?
Ik heb van dichtbij meegemaakt hoe geadopteerde kinderen in zet zijn van n scheiding (wat nog bezig is ,Deze kinderen hebben dringend pschy. &medische hulp nodig .Komen uit WitRusland en hebben daar al het een en ander mee gemaakt .
De moeder weigert deze hulp te geven en is dit ook niet van plan tot dat de scheiding rond is wat nog 4 jaar kan duren .
Vader mishandeld de kinderen lichamelijk ,moeder doet dit geestelijk ,de kinderen zijn bang . Houden bij artsen hun mond instructie van moeder met de dreiging dat ze worden weggehaald .
De oudste van de twee7 jaar heeft aanvallen van woede verdriet en angst waar ze niet mee om kan gaan .
De jongste 5jaar is achresief geniet er van als hij kind of dier pijn doet de moeder doet dit af met het excuus van dat komt door zijn syndroom
Deze kinderen moeten daar vandaan .
Wat ik hier mee wil zeggen is wat maakt het uit wat voor sekse de ouders hebben ,deze kinderen ontberen veiligheid en liefde , van wat maatschappelijk gezegd word (normale ouders ??) ik had deze kinderen het liefst in mn binnen zak van mn jas mee naar mijn huis genomen ,mijn hart bloede dat ik ze bij deze mensen moest achter laten