Door meer dan twee miljoen mensen in krap drie uurtjes bekeken, nadat die uitkwam. Ik heb een redacteur van misdaadweblog Onore gevraagd om een column te schrijven over Fitna.
foto door Tatiana Cardeal
We discussiëren al jaren over de islam en we lijken op een punt te zijn gekomen dat alles wel gezegd is door voor- en tegenstanders. Ik heb de redacteur van de misdaadweblog Onore gevraagd om een column te schrijven over het vastgelopen islamdebat.
,,Omdat de huidige redacteur helaas de redactie van deze blog niet langer kan combineren met zijn overige werkzaamheden, is Blog Online voor Religie.blog.nl op zoek naar nieuwe redacteuren.” [meer...] Als columnist ben ik aan Religie.blog.nl verbonden maar bij het lezen van dit zakelijk opgestelde bericht, besef ik dat ik David, de huidige redacteur, eigenlijk niet ken. Tijd voor een interview! →
In Nederland bieden niet alle werkgevers hun moslimwerknemers de gelegenheid om tijdens werktijd het islamitisch gebed (salaat) te verrichten, zeker nu velen in het post-nine-eleven tijdperk hun neus ophalen voor alles wat naar moslim riekt. Natuurlijk kun je een gebed die je in werktijd niet kan doen, later inhalen – dat staat buiten kijf. Fijn echter dat er werkgevers zijn die bij aanvang van de werkzaamheden van een werknemer hem of haar aangeven dat er de mogelijkheid is om, in pauzes uiteraard, te bidden. →
Er wordt verteld dat, als een ober vroeger in het Tweede Kamergebouw naar een van de fracties ging, je dan aan de drankjes op zijn blad kon zien waarheen hij op weg was. Stonden er glazen met sherry op zijn blad, dan ging hij natuurlijk naar de VVD-fractie. Stonden er glazen bier op, dan was hij op weg naar de fractie van de KVP (voor de jongere lezers: Katholieke Volkspartij). Stonden er glaasjes jenever op, dan was het duidelijk dat hij naar de AR-fractie ging (Antirevolutionaire Partij). En stond er alleen limonade op zijn blad, dan ging hij natuurlijk naar de PvdA-fractie, want die bestond in die tijd geheel uit geheelonthouders. →
,,Maar papa, waarom ben jij dan moslim geworden? Hoe wist jij zo zeker dat dat goed voor je was? Christelijke mensen zeggen dat hun geloof het beste is, moslimse mensen zeggen dat van hun geloof. Hoe zit dat nou?'' Aan het woord is mijn dochter Yande. Het is 2005 en ze heeft nog de leeftijd dat ze ronduit dingen vraagt zonder er bij na te denken of het politiek correct is. ,,Nou, Yande, met mijn originele christelijke geloof kon ik niet zoveel meer. Het vertrouwen dat God alles ziet en alles hoort en mijn leven en die van anderen leidt, dat was ik kwijt. Door al die dingen die islam aan de moslims geeft als salaat (vijfmaal daags gebed) en de ramadan, kreeg ik langzamerhand dat vertrouwen weer terug, in wat ik toen Allah ben gaan noemen. Terwijl Het gewoon één en dezelfde God is.'' ,,Maar dat vertrouwen had je dus nog niet toen je voor islam koos?'' →
Het lijkt erop dat je ruwweg twee soorten christenen kunt onderscheiden (misschien is dat bij joden en moslims ook wel zo, maar dat weet ik niet): christenen die alles wat naar alternatieve geneeswijzen zweemt ‘occult' noemen (en daar blijkbaar ‘demonisch' onder verstaan) én christenen die zulke geneeswijzen als uitgesproken ‘bijbels' en ‘van God gegeven' beschouwen. Op het internet kun je vertegenwoordigers van beide kampen vinden, waarbij de eerste groep verreweg het fanatiekst is. →
Vaste bezoekers van mijn weblog weten dat ik in 2005 bij mij de diagnose ADHD is gesteld. Na diepe dalen weten mijn lichaam en mijn geest nu eindelijk om te gaan met deze ‘stoornis' die ik in feite al sinds mijn geboorte heb (erfelijke factoren). Wanneer ik mensen vertel dat ik vanwege mijn medicijngebruik (ritalin) niet meer met de ramadan kan meedoen, hoor ik van niet-moslims vaak de opmerking "Nou, gelukkig maar voor jou, hè?" Wanneer ik dan ontkennend antwoord, is men verbaasd. →
Het hele medialandschap staat in het teken van